Een stinkende hoofdhuid komt vaker voor dan je zou denken. Dit is erg vervelend, de hoofdhuid kan namelijk naar kaas, vuile sokken of zure melk gaan ruiken. 

Zelfs na het wassen kan de hoofdhuid nog stinken. Om er wat aan te doen moet je wel eerst weten waardoor het precies veroorzaakt wordt.

Dit artikel vertelt je de meest voorkomende oorzaken van een stinkende hoofdhuid en effectieve oplossingen.

Waarom stinkt de hoofdhuid?

Om verschillende redenen kan de hoofdhuid gaan stinken. Om er vanaf te komen zal de hoofdoorzaak aangepakt moeten worden.

Bacteriën

Net zoals de andere lichaamsdelen kan de hoofdhuid ook gaan stinken. Zo heeft je hoofdhuid ook zweet en olieklieren.

Je apocriene klieren scheiden zweet af. Dit zal echter niet stinken. De geur wordt namelijk gecreëerd door stank veroorzakende bacteriën.

Als je je te weinig wast, kan zweet en olie zich gaan ophopen. Wanneer bacteriën deze oliën gaan afbreken, zal er een stank ontstaan. 

Kaas en eieren. Je zweet bevat eiwitten en lipiden waar de bacteriën dol op zijn. Hierbij scheiden ze stinkende verbindingen af die naar kaas en eieren ruiken.

Azijn. Zweet kan voor nog een andere geur zorgen. Naast water en natriumchloride bevat zweet ook een beetje calcium, kalium, ammoniak, lactaat, ethanol en ureum. Zodra het zweet zich met de huidbacteriën gaat vermengen kan er een azijngeur optreden. De boosdoeners van de sterke azijngeur zijn corynebacteriën. Dit verklaart waarom een bacteriële huidinfectie met corynebacteriën naar azijn kan gaan ruiken.

Geen goed nieuws voor degene met veel haar. Hoe meer haar je hebt, hoe beter de bacteriën zich aan het oppervlak kunnen vastklampen. Hierdoor blijft de geur penetrant.

Seborroïsche dermatitis

De talgklieren maken een wasachtige olie aan genaamd talg (sebum). Talg houdt de huid vochtig en beschermt de huid tegen vervelende infecties.

Seborroïsche dermatitis zal niet van zichzelf gaan stinken. De olieachtige schilfers kunnen zweet en geur opvangen.

Schimmelinfectie

Malassezia is een gistachtige schimmel die op de hoofdhuid van de meeste volwassenen voorkomt. Deze gist is dol op de hiervoor besproken hoofdhuid oliën. 

Als er een overreactie op deze schimmel plaatsvindt, kan de huid gaan ontsteken. Hierdoor worden er teveel huidcellen geproduceerd en ontstaat er roos. Dit is tegelijkertijd de meest voorkomende oorzaak van hoofdhuidschilfers.

Bij het afbreken van het olie zal de gistachtige schimmel oliezuur achterlaten. Hier zijn veel mensen gevoelig voor.

In het geval van roos zullen de hoofdhuidschilfers meestal klein zijn. De lichaamsdelen kunnen droog zijn.

Een schimmel kan ontstekingsreacties zoals eczeem, roos en folliculitis veroorzaken. 

Te veel of te weinig wassen

Als je je haar te weinig wast kan de olie zich gaan ophopen en zich met zweet gaan mengen waar de stankveroorzakende bacteriën dol op zijn. Bovendien kan de olie de huid irriteren.

Aan de andere kant kan je hoofdhuid door te veel wassen gaan uitdrogen en gaan schilferen. Kortom, zowel te weinig als te veel wassen kan ervoor zorgen dat je hoofdhuid stinkt.

Hormonale veranderingen

De hoofdhuid wordt beïnvloed door hormoonveranderingen. Zo kan de huid tijdens de menopauze dunner worden of uitvallen.

Een overtollige androgeenproductie kan voor een overproductie van olie zorgen. Zoals hiervoor besproken zullen de schimmels het olie afbreken en stoffen afscheiden.

Stinkend haar syndroom

Sommige mensen wijten de onaangename geur van de hoofdhuid aan “het stinkendhaarsyndroom’’. Echter, in de medische literatuur is dit niet gedocumenteerd.

De precieze oorzaak van het stinkendhaarsyndroom is momenteel nog niet geïdentificeerd. Als die er al is.

Mogelijke oorzaken van het stinkendhaarsyndroom:

1. te weinig wassen 
2. schimmelinfecties
3. hormonale stoornissen
4. metabolische stoornissen

Maar er zijn wel degelijk medische oorzaken die ervoor kunnen zorgen dat je hoofdhuid stinkt.

Overige oorzaken

1. psoriasis: door de korstige plaques
2. met nat haar slapen

Oplossingen voor stinkende hoofdhuid

De geur van vuile sokken, kaas en zure melk is erg vervelend. Je wilt hier natuurlijk zo snel mogelijk van vanaf komen.

Niet krabben. Het is belangrijk dat je niet gaat krabben omdat dat de olieproductie alleen maar verder zal verhogen. 

Wassen. De opstapeling van hoofdhuidoliën kunnen dus voor een stinkende hoofdhuid zorgen. Het is daarom belangrijk dat je je haar regelmatig wast. Was je haar echter niet te vaak. Een balans is erg belangrijk.

Antiroosshampoo. Je kan de roos onder controle houden met een antiroosshampoo.

Dieetaanpassingen. Volg een gezond en voedzaam dieet en laat sterk geurende voedingsmiddelen links liggen. 

Antischimmelmiddelen. Met vrij verkrijgbare shampoos, zalven, of schuim kunnen de meeste hoofdhuid schimmelinfecties behandeld worden. Azolen, oftewel antischimmelmiddelen zoals fluconazol zijn zeer succesvol gebleken.

Volgens De American Academy of Dermatology zou de antiroosshampoo één van de volgende ingrediënten moeten bevatten.

1. ketoconazol
2. seleniumsulfide
3. zwavel en salicylzuur 
4. koolteer
5. zinkpyrithion

Antimicrobieel. Een aantal middelen beschikken over een antimicrobiële werking waaronder essentiële olie en appelciderazijn.

Arts. De huisarts kan daarvoor een medicinale shampoo of een antischimmelmiddel voorschrijven. In het geval van de Malassezia schimmel kan een antiroosshampoo voorgeschreven worden dat pyrithionzink bevat.

Take home message

Naast stinkende voeten en oksels kan je ook wel eens last hebben van een stinkende hoofdhuid. Je hoofdhuid kan hierbij naar uien en kaas ruiken. Dan vraag je jezelf waarschijnlijk af of er iets ernstigs aan de hand is. 

Een stinkende hoofdhuid kan veroorzaakt worden door seborroïsche dermatitis, schimmelinfectie, overmatig zweten, seizoensgebonden veranderingen, verkeerde voeding, stress en slapen met nat haar.

Het is dus belangrijk dat je je haar regelmatig wast. In het geval van roos kan een antiroosshampoo helpen.

Veel oorzaken worden met roos door elkaar gehaald. Een onderscheid maken is niet altijd even makkelijk. Een arts kan bijvoorbeeld beter differentiëren tussen roos en seborroïsche dermatitis.