De belangrijkste dwangneurosebehandelingen zijn psychotherapie en medicatie. Gecombineerd zijn ze vaak het effectiefst.
Zo zijn er bepaalde psychiatrische medicijnen die obsessies en dwanghandelingen onder controle kunnen krijgen. Maar welke dwangneurose medicatie zijn er allemaal?
KORT ANTWOORD
Antidepressiva worden meestal als eerste gegeven, zoals selectieve serotonine heropname remmers (SSRI’s). Deze medicijnen verhogen het het serotonineniveau in de hersenen, want mensen met dwangneurose hebben vaak lagere serotonine niveaus.
Het kan 12 weken duren voordat je enig voordeel opmerkt van de SSRI’s. De meeste mensen zullen ook minstens een jaar behandeld moeten worden. Als je daarna weinig of geen last hebt, kunnen de medicijnen mogelijk gestopt worden.
Er kunnen ook andere medicijnen voorgeschreven worden. Het doel is om de symptomen met een zo laag mogelijke dosis onder controle te houden.
Dit artikel vertelt je meer over dwangneurose medicatie en wat je er nog meer tegen kunt doen.
Dwangneurose medicatie per leeftijd
Als therapie niet helpt of als je dwangneurose vrij ernstig is, kunnen er medicijnen voorgeschreven worden.
Voor een relatief milde dwangneurose wordt meestal een korte therapie aanbevolen, maar als je ernstige dwangneurose hebt kan er voor een langere therapie en/of langere medicijnen gekozen worden.
Antidepressiva worden dus meestal als eerste geprobeerd. Welke precies wordt voorgeschreven is onder andere afhankelijk van de leeftijd. De dwangneurose medicatie per leeftijd:
- Volwassenen en kinderen vanaf 6 jaar: Sertraline (Zoloft)
- Volwassenen en kinderen van 7 jaar en ouder: Fluoxetine (Prozac)
- Volwassenen en kinderen van 8 jaar en ouder: Fluvoxamine
- Volwassenen en kinderen vanaf 10 jaar: Clomipramine (Anafranil)
- Alleen voor volwassenen: Paroxetine (Pexeva, Paxil)
Er zijn ook andere antidepressiva en psychiatrische medicijnen die je dokter kan voorschrijven.
Bij de keuze van het medicijn zijn er een aantal belangrijke zaken die je met de dokter moet bespreken.
Belangrijke afwegingen
- Neveneffecten. Dwangneurose medicatie kunnen bijwerkingen met zich meebrengen. Als je dergelijke psychiatrische medicijnen gebruikt is het goed om met je arts over deze bijwerkingen te praten en eventueel gemonitord te worden. Als er bijwerkingen optreden moet je het je dokter gelijk laten weten.
- Suïcidale gedachten of gedrag. Soms kunnen antidepressiva bij mensen onder de 25 jaar een toename van suïcidale gedachten of gedrag veroorzaken. Hoewel de meeste antidepressiva over het algemeen veilig zijn, komen ze wel met de strengste waarschuwingen. Als je suïcidale gedachten opmerkt, moet je je dokter gelijk informeren. Aangezien antidepressiva de stemming verbeteren, zal het zelfmoordrisico op de lange termijn waarschijnlijk juist kleiner worden.
- Wees geduldig. Houd er rekening mee dat je misschien eerst verschillende medicijnen moet proberen voordat je er een hebt die goed werkt. Voordat je een verbetering opmerkt kun je weken tot maanden verder zijn. Houd hier rekening mee.
- Wisselwerking met een ander geneesmiddel. Andere medicijnen kunnen door sommige antidepressiva minder effectief worden. In combinatie met bepaalde supplementen en medicijnen kunnen er zelfs gevaarlijke reacties optreden. Vandaar dat je je arts moet vertellen wat je nog meer inneemt.
- Geleidelijk afbouwen. Tot slot moet je bij het stoppen van antidepressiva er rekening mee houden dat er ontwenningsverschijnselen kunnen optreden. Zo kunnen mensen er soms fysiek afhankelijk van worden. Vandaar dat je samen met de dokter de dosis geleidelijk moet verminderen.
Andere behandelingsmogelijkheden
Dwangneurose is een angststoornis waarbij je dingen vaak dubbel controleert en bepaalde rituelen uitvoert om de angst te verlichten. Deze verlichting van angst is helaas van tijdelijke aard.
Zoals we in de inleiding besproken hebben zijn psychotherapie en medicatie de belangrijkste behandelingen. Vaak zijn ze gecombineerd het effectiefst.
De precieze behandeling hangt af van de symptomen, ernst, gezondheid en leeftijd.
Bij psychotherapie wordt je onder begeleiding geleidelijk aan je obsessie blootgesteld. De therapeut leert hoe je de drang kunt weerstaan.
Een zorgverlener helpt je met de angsten om te gaan en voor de dingen die je dagelijks controleert kan een maximum aantal controles worden ingesteld. Bijvoorbeeld een maximum aantal keer je handen wassen.
Er zijn nog een aantal andere behandelingsmogelijkheden zoals diepe hersenstimulatie, transcraniële magnetische stimulatie en poliklinische behandelingsprogramma’s.
Ouders kunnen bij hun kinderen dwangneurose op het spoor komen. Als je obsessies en dwanghandelingen opmerkt ben je al snel bang dat je kind dwangneurose heeft.
Kinderen met dwangneurose kunnen zich schamen, dus sta ze het gehele proces goed bij en praat goed met ze.
Take Home Message
Dwangneurose staat ook wel bekend als obsessief-compulsieve stoornis (OCD).
Dwangneurose beperkt zich niet tot alleen het wassen van de handen of controleren van fornuizen of lichtschakelaars. Vandaar dat je er misschien wat tegen in wilt nemen.
Psychotherapie is vaak het effectiefst in combinatie met geneesmiddelen, maar welke dwangneurose medicatie zijn er?
Met bepaalde psychiatrische medicijnen kunnen obsessies en dwanghandelingen onder controle worden gebracht.
Antidepressiva worden meestal als eerste geprobeerd, zoals selectieve serotonine heropname remmers (SSRI’s) die het serotonineniveau in de hersenen verhogen.
Verschillende medicijnen die voorgeschreven kunnen worden zijn Sertraline, Fluoxetine, Fluvoxamine, Clomipramine en Paroxetine.
Welke je precies krijgt is onder andere afhankelijk van je leeftijd.
Over Diederik
Bronnen
Stein, D. J. (2002). Obsessive-compulsive disorder. The Lancet, 360(9330), 397-405.