Veel zwangere vrouwen besluiten een nekplooimeting uit te laten voeren. Je arts zal dit onderzoek waarschijnlijk tegen het einde van het eerste trimester aanraden.

Het is een zeer belangrijke scan. Aan de hand van een nekplooimeting kan namelijk nagegaan worden of je baby waarschijnlijk het syndroom van down heeft.

En hoe dikker de nekplooi hoe hoger de kans op bepaalde genetische aandoeningen. Als (toekomstige) ouder is dit natuurlijk heel erg spannend.

Je gaat je al snel afvragen wat je te wachten staat en wat de verschillende uitslagen kunnen betekenen.

Dit artikel vertelt je alles over de nekplooimeting, wanneer het gedaan wordt, hoe het onderzoek gedaan wordt, de mogelijke uitslagen en de nauwkeurigheid ervan.

Wanneer een nekplooimeting

Een nekplooimeting moet tussen week 10 en week 13 gedaan worden, want daarna zal het dikkere weefsel niet meer doorschijnend zijn. In dat geval kan een testresultaat geen uitsluitsel geven.

Meestal wordt een nekplooimeting tussen de 11e en 14e week van de zwangerschap uitgevoerd. Om precies te zijn meestal tussen week 11 1/2 en 13 1/2.

Hoe gaat een nekplooimeting in zijn werk

De nekplooimeting is een echoscopisch onderzoek en wordt meestal via je buik uitgevoerd.

Bij de nekplooimeting wordt de dikte van de nekplooi van jouw baby met baby’s van dezelfde zwangerschapsduur vergeleken. 

Aan de hand van de nekplooi kan beoordeeld worden of je baby waarschijnlijk het syndroom van Down heeft. Maar er is nog meer.

Verschillende chromosomale problemen die aan het licht kunnen komen:

• syndroom van Down (trisomie 21)
• het syndroom van Edwards (trisomie 18)
• het syndroom van Patau (trisomie 13)

Maar hoe kan de nekplooi iets over een genetische afwijking zeggen?

Waarom een dikke nekplooi gevaarlijk kan zijn

In de nek van alle ongeboren baby’s is een huidplooi. Deze huidpooi houdt vocht vast.

Bepaalde genetische aandoeningen kunnen ervoor zorgen dat baby’s meer vocht in de huidplooi vasthouden waardoor de nekplooi dus dikker wordt.

Hoe dikker de nekplooi, hoe groter het risico op genetische afwijkingen. Aan de hand van de nekplooimeting kan de dokter dus een statistische kans berekenen.

We zullen daarom de normale en afwijkende metingen bespreken.

Uitslagen nekplooimeting

De gemiddelde dikte van de nekplooi is ongeveer 2,18 millimeter, maar de normale dikte is natuurlijk afhankelijk van de zwangerschapsduur. 

Dus wanneer is de dikte van de nekplooi normaal?

Metingen die wijzen op een laag risico voor genetische aandoeningen:

• Bij 11 weken: tot 2 mm
• Bij 12 weken: onder 3 mm
• Bij 13 weken, 6 dagen: tot 2,8 mm

De meeste artsen beschouwen bij 12 weken een een dikte van  minder dan 3 mm als een normale meting.

Tot 20 weken zwangerschap is de algemeen aanvaarde bovengrens 6 mm.

Een verhoogde dikte duidt niet altijd op een afwijking

Het is belangrijk om te weten dat normale gezonde baby’s soms ook een verhoogde dikte van de nekplooi hebben.

We zullen daarom wat meer vertellen over nauwkeurigheid van de meting en hoe vaak zo’n meting ernaast kan zitten.

Een uitslag kan namelijk grote gevolgen hebben.

Nauwkeurigheid

In het eerste trimester van je zwangerschap kan je baby getest worden, maar wat is precies de nauwkeurigheid?

Het detectiepercentage voor screening op het syndroom van Down is ongeveer 96% voor het syndroom van Down heeft en het ligt wat hoger voor trisomie 13 of trisomie 18,

Echter, een nekplooimeting zonder bloedonderzoek zal het detectiepercentage tot ongeveer 70% verlagen. Houd hier goed rekening mee.

Een nekplooimeting kan alleen de kans op chromosoomafwijkingen bepalen. Er kan dus geen diagnose gesteld worden.

Take home message

Een nekplooimeting is een van de prenatale onderzoeken waarmee de kans op chromosoomafwijkingen of hartafwijkingen bepaald kan worden.

In de nekplooi van alle baby’s zit vocht, maar door genetische afwijkingen kan het vocht toenemen waardoor de nekplooi ook dikker wordt.

Een nekplooimeting is daarom een zeer belangrijke scan. Het wordt meestal tussen de 11e en 14e week van de zwangerschap gedaan.

Het is een echoscopisch onderzoek en zal meestal via je buik uitgevoerd worden.

Een nekplooimeting in combinatie met bloedonderzoek kan het syndroom van Down in ongeveer 96% van de gevallen detecteren.

Nekplooimeting wordt ook wel Nuchal translucency genoemd. Naast de nekplooimeting zijn er andere routine test tijdens het eerste trimester.